Može li savremena i razvijena nauka da parira zastareloj antičkoj?
Pre više od 6.000 godina, stari Egipćani su započeli mumifikaciju mrtvih kako bi tela svojih voljenih zaštitili od propadanja.
Tim eksperata koji izučava tehnike mumificiranja i balsamovanja kojima su se služili stari Egipćani pokušava da otkrije kako im je to polazilo za rukom. Naime, naučnici su donirana tkiva stavili u posude napunjene fiziološkim rastvorom i aktivno prate i beleže tok i napredak procesa očuvanja tkiva.
Rezultati ovog istraživanja objavljeni su 22. maja 2015. godine u časopisu „Anatomske beleške“ i predstavljaju potpuno nove podatke koji bi mogli da dokuče staru tajnu tehnike balsamovanja.
Najviše podataka o samom procesu potiče od antičkog grčkog istoričara Herodota, koji je živeo u V veku pre nove ere. Prvo bi se, objasnio je, iz tela uklonili organi (uključujući i mozak, koji se vadio kroz nozdrve). Zatim bi se sterilizaciju grudi i abdominalne šupljine i tek na kraju bi se telo spuštalo u slanu tečnost. Ova smesa isušivala je sve telesne tečnosti i na taj način štitila telo od truljenja. Tek tada bi se telo uvijalo i spuštalo u grobnicu.
Tim eksperata s Univerziteta u Cirihu je mumificirao je nogu preminule žene na sličan način kao što su to činili stari Egipćani. Rezultat je bila delimično uspešna mumifikacija, ali je sam proces trajao sedam meseci (208 dana) što je znatno duže nego kod Egipćana, kod kojih je proces trajao oko dva meseca.
„Nismo bili brzi poput starih Egipćana“, rekla je Papageorgopolu. Ona smatra da su klimatski uslovi presudan faktor koji je uticao na vremenski tok procesa mumifikacije.
Analize su pokazale da su koža i mišićno tkivo dobro očuvani, kao i da je zahvaljujući koncentraciji soli u rastvoru sprečen razvoj bakterija i gljivica.
Studija je pokazala da su temperatura, vlažnost i kiselost sredine krucijalni faktori koji utiču na trajanje samog procesa mumifikacije.
(nationalgeographic)
