Mač je oružje za blisku borbu, mada postoje i druge namene, kao što su ukrasne ili ritualne. Sastoji se od zašiljene jednostrane ili dvostrane oštrice, pričvršćene za držač (balčak) i zaštićene metalnom navlakom (tok, korice ili kanije).
Kratka istorija mača
Prve mačeve za koje se zna su pravili stari Grci. Zbog nepostojanja dovoljno kvalitetnog metala (mačevi su se prvobitno izrađivali od bronze) ti mačevi su bili kratki i uglavnom su se razvijali u pravcu postizanja što veće inercije za zadavanje što jačeg udarca. Rimljani su prvi upotrebljavali čelične mačeve (gladius, spata). Rimska tehnika mačevanja se naslanjala na grčku te su i mačevi bili slični, sa tom razlikom što je u rimskoj vojsci mač bio glavno a u staroj grčkoj – sporedno oružje.
Na početku srednjeg veka u Evropi dolazi do razvoja kvalitetnijeg čelika i novih legura te mačevi postaju glomazni i teški. Srednjovekovna spata se razvija od rimske. Feudalni vitezovi su, između ostalih, koristili i veoma teške mačeve koji su se morali držati sa obe ruke – dvoručni mač, koji su kasnije preuzele razne najamničke grupe širom Evrope. Postojala je i naročita sinteza u vidu jednoiporučnog mača koji se mogao koristiti i sa jednom i sa dve ruke (tzv. eng. bastard). U srednjem veku, najbolji mačevi su pravljeni u Pasauu. Kasnije se tom centru pridružuju mnogi drugi oružarski centri. Preko damaska su uvožene sablje (tzv. dimiskije) u Evropu. Iako su po Damasku dobile ime, one u izrađivane u raznim radionicama Bliskog, ali najviše Sredenjg istoka.
Nomadski narodi Azije su se uglavnom oslanjali na sablje koje su se u konjičkim jurišima pokazale kao nezamenjive te su istima izvršili jak uticaj na Evropske mačeve u istom periodu. Razvoj mačeva i mačevanja u Japanu imao je jako neobičan tok (čemu je sasvim sigurno doprinela geografska izolovanost te zemlje) te su ratnici ove zemlje ostali oslonjeni na katane ili japanske mačeve.
Sa približavanjem Novog veka, mačevi gube na vojnoj nameni, masi i veličini. Jedino se sablja zadržava u formacijskoj upoterbi među konjičkim jedinicama i kao deo paradne uniforme, među oficirima.
Vrste mačeva
Sa razvojem vatrenog oružja mač je poprimio uglavnom simboličko značenje te ga u današnjim vojskama isključivo drže radi dekoracije. Prilikom predaje mač se predaje neprijatelju, a prilikom degradacije se oficiru mač uzima i lomi.
Mačem se danas ipak najviše služe sportisti koji se bave mačevanjem.
