Nakon više od 2000 godina međunarodni tim naučnika otkrio je tajnu jedne od najdugovečnijih ljudskih kreacija – rimskog betona.
Drevni Rimljani bili su vrhunski inženjeri. Njihovi putevi, akvadukti i hramovi još uvek se dobro drže uprkos svim nepogodama koje su ih pogodile tokom proteklih vekova.
Jedna takva struktura koja je godinama fascinirala geologe i inženjere jeste rimska luka. Tokom protekle decenije, istraživači iz Italije i Sjedinjenih Država analizirali su 11 luka na Mediteranu konstruisanih od rimskog betona, koje su uglavnom bile stare oko 2000 godina i ustanovili da su gotovo netaknute usprkos morskim talasima.
Današnji cement ne može ni da mu priđe
– Materijal koji se danas najčešće upotrebljava, portland cement, ne može se meriti s rimskim betonom. U moru može biti manje od 50 godina i tada počinje da erodira – kaže Marija Džekson, naučnica s kalifornijskog univerziteta Berkli i članica istraživačkog tima koji je otkrio je zašto je rimski beton tako moćan.
Analiza tog rimskog betona, kako veruju naučnici, otkrila je drevni recept i ukazala koliko je rimski beton stabilniji i da manje uništava okolinu.
– Problem je u tome što se proizvodnjom portland cementa ispušta sedam posto od ukupne količine ugnjen-dioksida koju u vazduh ispušta celokupna industrija – kazao je Paolo Monteiro, profesor sa Berklija.
U čemu je štos?
Tajna rimskog betona leži u jedinstvenoj formuli minerala i tehnici proizvodnje.
Rimljani su napravili beton mešajući kreč i vulkanske stene. Matrijal uronjen u more odmah bi izazvao snažnu hemijsku reakciju. U kreč bi ušla voda i reagovala sa vulkanskim pepelom i učvrstilo celu smesu.
