Užički Grad je srednjovekovna tvrđava podignuta najverovatnije u drugoj polovini XIV veka da bi štitila Užice i karavanski put koji je dolinom Đetinje povezivao Moravsku dolinu sa Bosnom, Hercegovinom i obalom Jadranskog mora, prvenstveno Dubrovačkom republikom.
Smeštena je na visokoj oštroj steni koja se strmo spušta u Đetinju koja je sa tri strane okružuje i onemogućava prilaz. Najpoznatija epizoda u njenoj istoriji odigrala se novembra 1373. godine kada su udružene snage kneza Lazara (1371—1389) i bana Tvrtka (1353-1391) potpomognute odredima kralja Mađarske Lajoša I (1342—1382) koje je predvodio mačvanski ban Nikola Gorjanski Stariji u njoj opsele velikog župana Nikolu Altomanovića (1366—1373). Posle kraće opsade, uz pomoć topova i opsadnih sprava, Nikola se predao i tu je po naredbi Stefana Musića (uz Lazarevu prećutnu saglasnost) oslepljen, a njegove zemlje su među sobom razdelili pobednici.
Tvrđava je konačno napuštena krajem 1862. godine sa još 6 drugih kada ju je prema sporazumu sa knezom Mihajlom (1839—1842, 1860—1868) napustila osmanlijska vojna posada, posle čega je, shodno odredbama tog ugovora, krajem zime 1863. godine dignuta u vazduh i onesposobljena za dalju vojnu upotrebu.
Danas su od utvrde ostali ostaci bedema, kula i zgrada u visini od oko jedan metar (poput Sokola) na koliko su svedeni razaranjem 1863. godine, ali se i pored toga može naslutiti nekadašnji izgled utvrde. Ona je danas jedna od turističkih atrakcija grada na Đetinji u kojoj se tokom letnjih meseci ponekad postavi improvizovano pozorište u kome se tokom večeri pod mesečinom i reflektorima izvode predstave.
